Staat financieel evenwicht (schema M2)

Het financieel evenwicht (schema M2) geeft inzicht in de globale financiële evolutie op langere termijn, duidt de financiële consequenties van de gemaakte beleidskeuzes aan en maakt duidelijk of het bestuur dat beleid kan uitvoeren zonder het evenwicht van de financiën te verstoren. 

Voor nieuwe leningen wordt er van uitgegaan dat deze pas op het einde van het jaar worden afgesloten.

Investeringsfacturen van boekjaar N worden tijdens het jaar betaald met beschikbare kasgelden of korte termijnkredieten. Pas op het einde van jaar N wordt de kaspositie opnieuw aangevuld door het aangaan van nieuwe leningen, uiteraard in de mate dat de structurele kaspositie te laag (of negatief) zou blijken te zijn. Vanuit deze optiek wordt de impact van nieuwe leningen (nieuwe kapitaalaflossingen en bijkomende intrestbetalingen) van boekjaar N pas gebudgetteerd in het boekjaar N + 1.

Dit geeft enerzijds een meer getrouw beeld van de werkelijke kasstromen. Anderzijds heeft dit een positieve impact op de autofinancieringsmarge die tot uiting komt in een afwijking met de gecorrigeerde autofinancieringsmarge. Dit laatste evenwichtscriterium gaat immers uit van theoretische 'aangewezen' of 'gecorrigeerde' aflossingen op basis van klassieke leningen met klassieke aflossingspatronen.

De gecorrigeerde AFM ligt lager dan de AFM omdat de ING-leningen en KBC-leningen recent zijn aangegaan (2019/2021 enerzijds en 2023/2024 anderzijds).

Bovendien worden heel wat nieuwe leningen ingeschreven, in vergelijking met de bestaande historische schuld. Globaal gezien zijn de leningen dus 'jong' (of in het begin van de aflossingstabel).

In die fase van de aflossingentabel bedraagt de kapitaalaflossing echter nog geen 8%, maar weegt vnl. de intrest door in de betaalde tranches. In een aflossingentabel op 20jr wordt dat niveau (van 8%) pas bereikt in het 12e jaar van de looptijd.

Dit verantwoordt de afwijking.